2017, een jaar vol ‘bodypositivity’. Op internet kom je het steeds meer tegen. Accepteer je zelf zoals je bent, accepteer je min punten en omarm je plus punten. Sinds ik mijn praktijk ben gestart ben ik zo veel meer te weten gekomen over wat gezonde voeding met je doet maar ook over wat té veel druk op jezelf leggen met je doet.
En dan vooral over wat ik om me heen zag, in mijn vriendenkring, bij familie, in mijn praktijk. We lijken allemaal wel méér méér méér te willen. Het is nooit genoeg. Grenzen worden steeds verder gelegd, de lat gaat weer hoger want we willen met zn allen presteren, meer uit het leven halen, grappiger en gezelliger zijn, nóg meer afvallen en meer bewegen. En eind van de rit? Is het vaak nog niet genoeg en kijk je ontevreden terug.
En als het dan op gewicht aankomt zie ik dat veel mensen heel graag 100% resultaat willen zien maar ongelukkig worden van blijvend veranderingen maken. En als je dat zo op papier zet klinkt dat ook best moeilijk toch? Voor de volle honderd procent ergens voor blijven gaan. Veel mensen houden en willen dit niet volhouden. Maar zijn dan wel boos op zichzelf en zien dit als falen. Waardoor men in een negatieve spiraal blijft hangen.
Zo gelde dat ook voor mij, In twee jaar tijd ben ik door gezond eten en genoeg bewegen heel wat kilo’s afgevallen. Op dat moment had ik het er voor over en kostte het mij niet zo veel moeite. Maar op een bepaald moment begon het aan mij te knagen, ik dacht té veel na over wat ik ging eten en wanneer ik ging eten en war vooral ook niet. Op feestjes en verjaardagen vond ik het steeds moeilijker om de lekkere dingen te laten staan en toen ik ging samen wonen werd het nog moeilijker. Nu werd ik dagelijks geconfronteerd met lekkere dingen.. De eerste paar weken heb ik een paar keer een eetbui gehad waarbij ik de voorraad kast in dook en het één na het ander op at. Tot die ene keer dat ik kots en kots misselijk was. Ik besefte me dat ik dit deed uit schuldgevoel. Ik voelde dat het hek al van de dam was en vond dat ik het al had verpest dus kon ik alles eten wat ik wou. Dit is natuurlijk een keihard signaal dat je gewoon veel te streng voor jezelf bent geweest voor een lange periode. (want een korte periode wat strenger op je eten letten hoeft geen probleem te zijn voor je, zoals ze dat noemen, mentale honger).
Ik besloot dat ik niet elke avond met een zakje wortels op de bank wou zitten nu we net samen woonden en genoten 
van het leven. Ik zette een knop om en besloot dat ik álles mocht eten wat ik wou, wanneer ik wou. En genoot steeds meer weer van feestjes, afspreken met vrienden en samen op de bank zitten met iets lekkers zonder een schuldgevoel de dag daarna. Maar daarbij hechtte ik nog steeds veel waarde aan gezond eten, voldoende groenten, fruit en beweging.
Natuurlijk kwam ik aan, ondertussen een paar kilo’s vet maar ook een paar kilo’s spier extra door het intensieve sporten. Crossfit doe ik super graag en hiervoor hoef ik dus ook geen zin te maken om naar de sportschool te gaan. Dit ben ik dus ook trouw blijven doen zo’n 3 a 4 keer per week.
De foto op het strand is voor mij echt een foto die hier bij past. In Bali voelde ik me goed en liet ik me voor het eerst niet afleidden door mijn eigen lichaam maar wist ik intens te genieten.
En dan.. Dan ben je mentaal weer in balans. Wat betekend dat voor mij? : Dat ik naar foto’s kijk van nu en 2 jaar
geleden en ik eigenlijk net zo gelukkig ben terwijl ik niet het lichaam heb wat ik toen had, Dat ik toen met 1 kilo meer mezelf meteen ‘dik’ voelde terwijl ik nu naar die foto’s kijk en helemaal geen verschil zie. Dat ik niet meer dagelijks kcal bij houd en meer eet op gevoel, Dat ik als ik een dag veel heb gegeten mezelf niet de dag daarna straf met een weinig eten maar dat ik me richt op die dag gezonder eten. En vooral dat ik aardiger voor mijzelf ben. Dat ik nu meer focus op wat ik wel heb en wel kan. Ik ben er achter gekomen dat mijn stofwisseling niet hoog is ondanks ik veel sport maar dat ik wel gemakkelijk spiermassa opbouw dus probeer ik mij meer te focussen op wat mijn lichaam wel kan.
Want het laatste wat ik wil is als ik 60 jaar oud ben en terug kijk naar mijn foto’s ik spijt heb dat ik niet zo heb genoten van het leven. Mij onzeker of ongelukkig te hebben gevoeld terwijl de oudere ik gewoon een mooi lichaam ziet op de foto. Dus 2017 stond er al een beetje in het teken van maar 2018 zal dat zeker zijn: Nóg meer genieten van het leven, en alles er uit halen wat ik er uit wil halen. En als dat niet zo veel is, dan is dat ook prima 😉 !
Dus mijn wens voor iedereen in 2018 die met zichzelf stugglet is:
Wees dit jaar wat liever voor je zelf en maak zo veel mogelijk mooie herinneringen. Hou van jezelf net zoals je van anderen houdt. (L)
Gelukkig nieuw jaar lieve mensen! 😀
3 gedachten over “2017 Het jaar van het zoeken naar balans”
Wat een mooi stuk, Lisa je mag trots zijn op jezelf. Je doet het goed in het leven. ?
Lieverd wat heb je weer een super mooie tekst geschreven! Je mag trots zijn op je eigen bedrijf en op het leven wat je hebt, net zoals ik trots ben op jou! Heel veel geluk, gezondheid, liefde en succes in 2018 ❤️❤️❤️
Je hebt hekemaal gelijk. Laten we tevreden xijn met wat we hebben en niet wat anderen van ons verwachten of wat wij denken dat andere van ons verwachten. Geniet van het leven. Geniet van elkaar. Voor je het weet ben je 60. Ik hoop dat 2018 een fantastisch jaar voor je zal zijn.